Zamani bildirir ama bildiren zamandir
Insan eski zamana düs kapisindan gecip giriyor. O gece, düsüm bana bir kapi acti, gecmiste kalan ve bilmedigim bir zamana iste ben oradan girdim.
Zaman Yeli ve Güvercine Agit kitaplarindan sonra Kalenderiye Gürsel Koratin Kapadokya konulu romanlarinin ücüncüsü. 14. ve 16. yüzyillarda gecen kitapta, Italyada Taranto limaninda ve Matera manastirlarinda, Kayseride kale burclarinda dolasirken üc adami; Mazzoneyi, Yusuf Pri ve Bahri Pasayi taniriz. Sonra Kapadokya yollarinda hanlarda konaklariz. Martana, Sare ve Perizad gibi etkileyici kadin kahramanlarla tanisiriz. Hele Perizad, belleklerden silinmeyecek bir iz birakir. ...cünkü askta baskalarinin hayatini calmaktan baska bir sey yoktur.
2009da Notre Dame de Sion Edebiyat Ödülünü alan bu roman zamani, ölümü, aski ve aidiyeti, insanin zaaflarini, arayislarini anlatirken hayat ve inanc üzerine katmer katmer acilan bir sorgulamanin esigine birakir bizi... Gerisi mi Ya zamandir, ya yalan...
Tadimlik
Dur. Ölüm meleginin insan kiliginda geldigini bilirim ama senin kim oldugunu sasiracak kadar bunamis degilim. Sunu söylüyorum Senin gelisin, zamanin nasil bir sey oldugunu gösterdi bana. Zaman, akildaki bosluktur. Simdi senin aklindaki zamana sesleniyorum Benim sende kalan tek hayalimin manastira kapilanmis bu halim olmasini istiyorum. Hemen git. Babani ölmüs görmemelisin. Cünkü ölümümü görürsen, böyle bir sona tanik olursan, bu, senin icindeki zamanin derinligine son verir. Bana ölürken sensiz, sana yasarken bensiz bir son hayali gerekir. Cünkü ölümümü görürsen...
